Εκδόσεις: Μετρονόμος (2013)
Μουσική – στίχοι – ερμηνεία: Γιώργος Σταυρακάκης 
Παραγωγή: Marco Zappa
Συμμετέχει ο Marco Zappa

Ξεκίνησα να γράφω αυτά τα τραγούδια «επιστρατεύοντας» λέξεις και μνήμες παλιές, σκέψεις που έμειναν για χρόνια στο συρτάρι του νου, αλλά και όλα εκείνα τα πρόσωπα που ήρθαν και έφυγαν σημαδεύοντας τη ζωή μου.

Τους είδα να περνάνε από μπροστά μου κουβαλώντας το αεράκι μιας άλλης εποχής. Τότε που οι φίλοι χτυπούσαν τις πόρτες δίνοντας το σύνθημα για μαζικές εξορμήσεις, τότε που όλα γύρω μας ήταν όμορφα γιατί δεν είχαμε άλλη ματιά, τότε που οι ποιητές μάς συντρόφευαν στο όνειρο με τις σκέψεις τους και τη γραφή τους. Επιστρέφω λοιπόν για να τους βρω όλους εκεί γελαστούς και όμορφους, τρυφερούς και γενναιόδωρους, έτοιμους να σε πάρουν απ’ το χέρι και να σε οδηγήσουν σε καινούργια μονοπάτια. Εκεί που η θλίψη και η οργή γίνεται χαμόγελο και αγώνας.

Γ.Σ.

Περιέχει τα τραγούδια:

1. Στιγμές
2. Πρωτομαγιά του ’89
3. Ο χρόνος κι ο ληστής
4. Ένα σπουργίτι στο τζάμι
5. Κρυμμένη ζωή
6. Σειρήνες
7. Ωδή στον μέσα μας ποιητή
8. Παραμύθι απ’ την ανάποδη
9. Η Στέλλα της πλατείας
10. Canzon da la luna

Playlist

---

Άκουσαν… έγραψαν!

Μας παρουσίαζε ο Γιώργος Σταυρακάκης τον περασμένο χειμώνα σε μουσικές σκηνές τα νέα του τραγούδια, αφουγκράζονταν με αγωνία την απήχηση στο απαιτητικό κοινό και τώρα προχώρησε στο… παρασύνθημα: Καινούριος, ολόφρεσκος δίσκος, δέκα μπαλάντες, με εξαιρετικό στίχο, μουσική, ερμηνεία από τον τροβαδούρο, που μεθοδικά, με αργά σταθερά βήματα, γράφει την δική του άξια πορεία στην λαϊκή μας μουσική.
Μόνο μελανό σημείο ο ξενομανής τίτλος του ψηφιακού δίσκου (cd): Unplugged. Αδέλφια, είναι ώρα να βγείτε από την πρίζα του αμερικάνικου τρόπου ζωής, κυρίως σκέψης, με τον μηρυκασμό μιξοβάρβαρων αγγλικών όρων, που δεν λένε απολύτως τίποτα στην γλώσσα μας, ή πολύ περισσότερο εις πλείονας περιπτώσεις αυτή διαθέτει απείρως πιο ακριβείς, όμορφες και νοηματικά πλούσιες εκφράσεις να τους αποδίδει. Δεν κατανοώ, δηλαδή, «εδώ, που γίναμε επαίτες του συρμού», γιατί να τσαμπουνάμε το ηλίθιο «Live» (ζωντανοί είμαστε όσο αναπνέουμε και τραγουδάμε!) αντί της υπέροχης κυριολεξίας «Συναυλία», ή το «Stage», στην θέση του «Σκηνή».

Ο νέος δίσκος του Γιώργου Σταυρακάκη (κυκλοφορεί από τον Μετρονόμο) είναι, όπως μας έχει συνηθίσει ο αισθαντικός καλλιτέχνης έως τώρα, καμωμένος από αγνά, χειροποίητα υλικά. Όχι, αυτό δεν συνιστά έκφραση αμηχανίας, ή πολύ περισσότερο κοινότοπο λιβάνισμα! Συνιστά μεγάλο και πολύ δύσκολο στοίχημα για μελωδικούς καλλιτέχνες του καιρού μας, που έχουν διαγράψει σημαντική τροχιά με συγκεκριμένο ύφος, όταν κάνουν το επόμενο βήμα τους, όταν κυκλοφορούν καινούρια εργασία, αξιοποιώντας, πατώντας στην έως τώρα προίκα τους να προχωρούν δυο τρία βήματα μπροστά αγγίζοντας το σχετικά πρωτότυπο. Να μένουν πιστοί στο ραντεβού τους με το ωραίο, το ευρηματικό, το μελωδικά άρτιο ακόμα και όταν κάποιος δίσκος τους αποτελεί, ας πούμε, συντήρηση δυνάμεων, επιτομή των έως τώρα πεπραγμένων.
Έχω την γνώμη ότι ο Γιώργος Σταυρακάκης στην δισκογραφία, που έχει έως τώρα παρουσιάσει, είναι άλλωστε με την σειρά του ολιγογράφος, δουλεύοντας εξαντλητικά απλές, όχι απλοϊκές, χαμηλότονες, όχι γλυκερές, μελωδίες καταφέρνει να ανοίγει την πόρτα του καινούριου και αξιόλογου έργου. Δεν έχω σκοπό, φυσικά, να το αναλύσω αυτό περαιτέρω, μια και η μουσική μιλά αφ’ εαυτής και χάνει από την ουσία της, όσο προσπαθείς να την κλείνεις σε υποτίθεται ωραίες, πλην κούφιες, περιγραφές. Επειδή όμως ο στίχος έχει προνόμιο (ή μήπως μέγα μειονέκτημα) να θεωρείται, ή να είναι, πιο άμεσος στα νοήματά του και πλατιά κατανοητός, σηκώνει, θαρρώ, και μια γνώμη παραπάνω:
Όπως και άλλοι σύγχρονοι τροβαδούροι έτσι και ο Γ. Σταυρακάκης γράφει ωραίους στίχους, οι οποίοι μάλιστα αποπνέουν αρώματα, αλλά και… δυσοσμίες της κοινωνίας μας. Και στο πιο ερωτικό τραγούδι ο Σταυρακάκης δίνει με μαστοριά την δική του κοινωνική διάσταση. Είναι επιστροφή στα παλιά, τα όμορφα και τα χαμένα, όπως θαρρώ, σημειώνει στο εισαγωγικό σημείωμα του ψηφιακού δίσκου; Δεν ξέρω τελικά αν είναι επιστροφή! Τί σημασία έχει άλλωστε ο γυρισμός, όταν γίνεται αφετηρία για καινούριο τραγούδι, έργο, εγχείρημα, για νέο ταξίδι! Και σε αυτόν τον δίσκο μας επιφυλάσσει δέκα ενδιαφέροντα ταξίδια επιστροφής, με εισιτήριο αναχώρησης!

Ελάχιστη ουσία έχει αν όλες αυτές οι «επιστρατευμένες» λέξεις – καταστάσεις – όπως χαρακτηρίζει τα στιχάκια του στον εν λόγω δίσκο έμειναν για πολλά χρόνια στο συρτάρι. Πρωτεύει ότι για τους μερακλήδες έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να συνδέσουν τα… συρτάρια, το ταλέντο τους, την ψυχή τους και την ψυχή μας σε μια αρμονική σύνθεση και επικοινωνία. Αν παλιά ήταν η εποχή για μαζικές εξορμήσεις, «γιατί δεν είχαμε άλλη ματιά τότε που οι ποιητές συντρόφευαν τα όνειρά μας», εκτός από την ομορφιά της στιγμής και το γλέντι της παρέας, σήμερα είναι, πιστεύω, η ώρα της διαφοροποίησης από τον επελαύοντα πίθηκο με τα ίδια… υλικά, με το να είμαστε πάντα εδώ ψάχνοντας καινούριους τρόπους, γλεντώντας και τραγουδώντας.
Για λόγους μεθόδου «χωρίζουμε» τους στίχους, πάντα λέμε -να μη ξεχνιόμαστε- ότι τραγούδι ίσον αντιθετική αρμονική σύνθεση μουσικής στίχων, ερμηνείας, εκτέλεσης, και ατμόσφαιρας. Η επιτυχής συναρμογή όλων των στοιχείων του είναι το καλό, το όμορφο, το αξιόλογο άσμα. Ο Γιώργος Σταυρακάκης καταφέρνει να εικονογραφεί μελωδικά τα συναισθήματα με έντονες κοινωνικές αποχρώσεις. Σταματώ εδώ, γιατί όπως συχνά επαναλαμβάνω, δεν έχουν νόημα οι αναλύσεις, αν ο ακροατής δεν απολαμβάνει κάθε μουσικό έργο. Σ’ αυτόν, άλλωστε, απευθύνεται. Σαν κατακλείδα μόνο: Μου άρεσε πολύ ο καινούριος δίσκος του Γ. Σταυρακάκη. Και επιπρόσθετα ορισμένα χρηστικά και ενημερωτικά: Συμμετέχει ο Μάρκο Ζάππα, που κάνει και την παραγωγή του ψηφιακού δίσκου, φωτογραφίες του ένθετου Δημήτρης Κοιλλαλούς, εξώφυλλο Εύα Μπέσνυο, Αν δεν κάνω λάθος και αυτός ο δίσκος του Γιώργου ηχογραφήθηκε στην Ελβετία, αφού η Γκραικυλία πάλι διώχνει τα παιδιά της.

Ηλίας Βολιότης – Καπετανάκης
“Μούσα Πολύτροπος” (15.10.13)